dinsdag 14 augustus 2012

prentje en de kofferbakmarktvondsten

Ik hou zo van kofferbakmarkten.
Het is een combinatie van de verwachtingsvolle spanning ('ga ik een gouden vondst doen?'), de duurzaamheid (hergebruik) en de verhalen die achter de spullen zitten.

Zo heb ik afgelopen zondag weer mijn slag geslagen.
Het begon met een Kitch Kitchen-achtige emaille schaal, die een Duitse mevrouw net voor mijn neus liet weg zetten.
Kijk, als ik dan toch een nadeel van de kofferbakmarkten moet geven, is het 't rotgevoel als je achter het net vist.
Voor de zekerheid zei ik nog tegen de verkoopster dat ik hem graag wilde hebben, mocht de Duitse mevrouw niet meer komen om 'm op te halen. We spraken af dat we haar een uur de tijd gaven.
Vervolgens griste een andere mevrouw precies acht houten poppetjes voor een kwartje per stuk voor mijn neus weg.

Dit ging helemaal niet goed.

Ik plukte gauw nog een achterblijver uit de doos. Die ik vervolgens fijn kon combineren met het prentenboek uit 1975 dat ik vond. Ik mocht 'm samen met bovenstaand plakboek hebben voor een euro. Kunt u het nog volgen? Dit is het boek met het houten poppetje:
En hoe fijn is het om een plakboek uit de jaren zeventig te vinden? Met zorgvuldig ingeplakte verhaaltjes en plaatjes uit tijdschriften:
Maar die houten poppetjes bleven maar door mijn hoofd spoken hè, dus ik ging nog maar even terug om te kijken of die man niet toch nog wat leuke poppetjes had. En vond deze twee dames:
Dat ging beter. Vervolgens vond ik tussen een heleboel troep een houten kabouter:
'Vijfentwintig cent', zei de treurig uitziende man achter de kraam. 'Hij is van mijn vader geweest. Die is onlangs overleden. Negentig jaar is hij geworden.' We kwamen in gesprek over vaders en gezinnen. 'Zeven broers en zeven zussen heb ik', zei de man trots. Vijftien kinderen! Ik zei dat ik mijn handen vol had aan eentje. De gedachten van de man gingen weer naar zijn vader. 'Een heel gemis', sprak hij droevig, terwijl we afrekenden. De man schudde mijn hand. Ik had een kabouter voor een kwartje, maar een gesprek dat veel meer waard was, voor allebei.

Ik liep nog maar eens terug naar mijn schaal. De Duitse mevrouw was nog niet gesignaleerd. Ik zei dat ik nog een stuk markt te gaan had, en dan nog een keer zou terugkomen.

Op dat laatste stuk vond ik nog een retro Hans en Grietje-afbeelding voor een euro.
En nog een prachtig bordje, dat iets duurder was, maar die ik niet kon laten liggen:
En dit klokje deed me heel erg aan de film Moonrise Kingdom denken:
Nog een keer teruggegaan naar mijn schaal. De verkoopster gaf het op, ze verwachtte niet meer dat de Duitse mevrouw nog zou komen. Ik mocht 'm meenemen voor twee euro.
Helemaal blij voor nog geen tien euro in totaal.

Nu alleen nog een groter huis om alles kwijt te kunnen.

9 opmerkingen:

  1. En jij hebt nog wel twee huisjes. ;) Mooi verhaal en mooie vondsten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ow, ow ik herken het zo. Leuke vondsten hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw heerlijk, dan kan je dag toch niet meer stuk.
    Geniet ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ooh
    Nou als je geen plek meer hebt voor het hertjrsbord...mail me dan maar

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat bordje pas ook prima naast mijn felix-bordje :)
    Mooie vondsten gedaan!
    En ja dingen net misgrijpen is ook irritant! Had ik laatst nog bij de kringloop (waar ik nota bene heul vaak kom), daar zag ik een vrouw met een geel industrieel hanglampje lopen....naaaaaa verdikkeme, die was voor mij bedoeld natuurlijk! :) Maar ik voel die spanning vaak ook :D

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh dat bordje en dat schaaltje!!!!
    Love...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zalig! die eerste foto 'plakboek' heb je dat ook gekocht?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik val helemaal voor de houten poppetjes, wat leuk zijn ze. Fijn hè onverwachte gesprekken met onbekenden.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed hè, die kofferbakmarkten!! Mooie vondsten, wauw. Was je in Schoorl? Ik heb daar leuke spullen gevonden in de vakantie. Het is maar goed dat ik er niet in de buurt woon, zou zo maar een nieuwe verslaving kunnen zijn.....

    BeantwoordenVerwijderen