dinsdag 5 maart 2024

prentje en rTMS

Ik krijg een raar badmutsje op. De behandelaar zet er stippen en strepen op. Zo weet ze waar ze de spoel moet plaatsen. Ik probeer de moed op te brengen om naar mijn lief te kijken. Die knipoogt naar me. 

Vervolgens meet ze mijn hoofd op. Ze zegt dat ik niet zo'n groot hoofd heb. Dat valt dan weer mee. 

Zolang ik me kan herinneren, heb ik last van angst en dwang. Een van mijn eerste jeugdherinneringen is dat ik als meisje in zoveel mogelijk kamers moest zijn als de klok sloeg. Dus rende ik heen en weer. Ik wilde het niet, maar het moest. Met de dwang kwam de schaamte. Zo jong als ik was, voelde ik wel dat dit niet 'normaal' was. Ik sprak er met niemand over. 

Iedere therapie heb ik gehad. Talloze medicatie geprobeerd. Voor de buitenwereld leek ik een redelijk zorgeloos bestaan te hebben. In de binnenwereld was het donker. Een verpletterende somberheid als ik wakker werd. En altijd de angst en de gedachten om deze te bezweren. Ging ik toegeven aan mijn dwanghandelingen? Gelukkig heb ik ook een ongelofelijke wilskracht. Ik heb er geen dag om verzuimd. En haalde ik troost uit de kunst en de liefde om me heen. 

Ik las over deze behandeling en registreerde het in mijn achterhoofd. Ik vond het ook wel spannend. rTMS staat voor Repetitieve Trancraniële Magnetische Stimulatie. Ik citeer nu even van een medische site: rTMS werkt door hersengebieden te beïnvloeden die verantwoordelijk zijn voor depressiviteit (en angst), door deze gebieden te stimuleren of te remmen met magnetische pulsen. Door het geven van magnetische pulsen kunnen bepaalde hersencellen (neuronen) aangezet worden tot vaker en krachtiger vuren, dan wel geremd om het tegenovergestelde te doen. Hierdoor kunnen hersencircuits beïnvloed worden en symptomen van een depressie afnemen. Het volledige en exacte werkingsmechanisme is nog niet opgehelderdWel is het een wetenschappelijk bewezen methode die op steeds meer plekken wordt aangeboden. 

Concreet betekent dit dat ik de komende tijd 3x in de week met een spoel op mijn hoofd zit, pratend over mijn grootste angsten en somberste gedachtes die ik voorheen altijd zoveel mogelijk verborgen heb gehouden. Concreet betekent dit ook dat mijn houding ten opzichte van deze kant van mij 180 graden is gedraaid. Het is geen 'zwakte' maar een biologisch 'defect' dat ik hopelijk op deze manier een beetje kan fixen. 

De grootste bewondering heb ik voor mensen die eerlijk durven te zijn over hun (psychische) kwetsbaarheid. Bekende namen als Hanna Verboom en Katja Schuurman die eerlijk zeggen: dit ben ik (ook). Nu ben ik geen bekende Nederlander, maar ik hield de schaamte over psychische gevoeligheden wél in stand door er ook (nauwelijks) over te praten. Eigenlijk straf je jezelf daarmee (dubbel). 

Deze tijd ligt nu achter me. Ik heb dit op mijn werk gedeeld en de reacties zijn zo lief. De vooroordelen  zitten ook in mijn (kleine) hoofd. Ik ben goed in mijn werk en dit wordt gelukkig ook gezien.  

Ik deel dit nu ook hier. Om mezelf te helpen, maar ook omdat ik hoop dat ik anderen kan helpen. Het is zo eenzaam in het donker. En ik weet dat we met velen zijn. Ik wil niet langer overleven, maar leven. 

Dit is een nieuwe start.

maandag 4 maart 2024

prentje en AI

Ik hou niet zo van technologie. Ik vind het teveel omvattend en onbegrijpelijk. 

Toch kom ik het de laatste tijd steeds vaker in musea tegen. En als het dan met natuurlijke elementen is gecombineerd, spreekt het me wél weer aan. 

Als een soort moderne Alice in Wonderland verwonder ik me maar. 

zondag 25 februari 2024

prentje en de streetart

Men neme een waanzinnig gebouw, XL-streetartkunstwerken en een fijn gezelschap en mijn zondag is meer dan goed. Wow, wat een aanrader is het STRAAT

donderdag 25 januari 2024

prentje in Rome

Tijdens mijn Italiëtripje afgelopen herfst kocht ik in de museumwinkel een boek over futurist Fortunato Deporo. 
Eén naam viel me op - Giacomo Balla - omdat ik vaker was blijven 'hangen' bij kunstwerken van zijn naam. Zijn vormtaal spreekt me erg aan. 
Samen met Deporo stelde hij een manifest op over het futurisme, waarin hij stelt dat 'alles kunst is'. 
Dat nam hij ook letterlijk: zijn huis in Rome is een 'Gesamtkunstwerk'. 

Toen ik de kans kreeg om voor mijn werk een paar dagen vanuit het buitenland te werken, besloot ik in januari naar Rome te gaan. 

Het huis van Balla wordt telkens maar voor een korte periode opengesteld, en eind januari sluit het weer voor onbepaalde tijd. 

In januari naar Rome betekent ook ontsnappen aan de druilerigheid in Nederland en genieten van de Italiaanse zon. 

Ook niet verkeerd. 

woensdag 17 januari 2024

prentje en de tegels

Inspiratie blijft toch iets wonderlijks. In deze koude januarimaand probeer ik me op te warmen aan mijn eigen fotoarchief. Van fijne tripjes en alles wat me inspireerde tijdens deze reizen. 

En ik zei het al eerder; het leukste zijn de onverwachte cadeautjes. Langs de boulevard van Lagos (Portugal) rijden en dan in een ooghoek het gaafste tegeltableau ever spotten.    
Het grappige is; dit soort schatten staan niet in de reisgidsen. Dus word ik er altijd door verrast. 

Ik kan hier uren naar kijken. De seventies kleuren, de vormen; zowel de golfjes als de cirkels. 
Waarom vind ik dit zo geweldig? En hoe kan het dat bijna iedereen hieraan voorbij loopt?  

Nou ja, dat soort dingen dus. 
Zo probeer ik mezelf warm te houden in de koudste maand van het jaar.  

woensdag 10 januari 2024

prentje en de Bijenkorf

Mijn glas-in-lood-fetisj bracht me dit keer bij de Bijenkorf in Den Haag. 

Een prachtig gebouw in Amsterdamse School-stijl met een trappenhuis om van te watertanden. De zon die zich eindelijk liet zien, zette alles in vuur en vlam. Pure magie. 

maandag 25 december 2023

prentje in Londen

De mooiste dingen overkomen je als je er niet op bedacht bent. 

Je kunt van tevoren je 3 slagen in de rondte googelen over de leukste plekken in Londen, maar uitgerekend als je de verkeerde metro neemt en over moet stappen, word je -bammm - in je gezicht geraakt. Althans: het raakt míj. Ik krijg zo'n verliefdheidsgevoel in mijn buik, een soort hyperbewustzijn; in mij gaat het zingen van 'ooooh, dit is gaaf!' 

Een tegelplateau in combinatie met de industriële omgeving van een metroperron. Nonchalante schoonheid. 

Wat me het meest bijblijft van onze trip, is dat de kunst vooral op straat is te vinden. 
Zoon en ik zijn 3 musea af geweest in 3 dagen, maar als ik mijn foto's terugkijk, is het vooral de straatkunst geweest die me bijblijft. 
Viaductwanden:
Streetart:
Gebouwen:
Uitstallingen:
In de lucht:
Aangeplakt:
In de etalages:
Ik denk dat we wel vast kunnen stellen dat ik een enorme 'crush' heb op deze stad. 
En ik ben niet de enige...